We zijn weer terug uit Nederland. Afgelopen 2 weken zijn we in Nederland geweest. Maandenlang hebben we ernaar uitgekeken, gezellige dingen gepland, allerlei familie-en vriendenbezoeken gepland maar helaas is het allemaal anders gelopen. 1e Paasdag kregen we het bericht dat mijn moeder die nacht plotseling overleden was. Natuurlijk vreselijk nieuws en dan komt ineens de realiteit dat je op afstand woont. Haasje repje alles ingepakt, de boot van Larvik- Hirthals verzet en dan gaan rijden. Eigenlijk een vreselijke rit. Emotioneel zwaar maar ook lichamelijk. Slapen lukt niet, en je beland in een stroomversnelling van ervaringen en emoties. Ook mijn ouders hebben erg naar deze vakantie uitgekeken. De kleinkinderen weer zien, weer eens even lekker kunnen knuffelen.Het is immers al bijna een jaar geleden dat we uit Nederland vertrokken zijn. Skype is een pracht medium maar het is en blijft niet tastbaar. Dat we weer "thuis" waren was voor mijn vader heel fijn maar om mijn moeder weer te zien was erg moeilijk. De vakantie was geen vakantie meer maar 2 weken van afscheid nemen, allerlei zaken regelen en veel herinneringen die de revue gepasserd hebben. Gelukkig ook mooie herinneringen die we nu extra koesteren
We zijn weer terug in Molde. Ook de terugreis viel niet mee, maar ja het leven gaat verder. De meiden weer naar school en wij weer aan het werk. That's Life zeggen we dan. Het is fijn dat we zowel op het werk als op school goed worden opgevangen en de kans krijgen om weer langzaam in het dagelijks leven te komen.
